Jest rzeczą normalną odpowiadać dobrem tym, którzy nas kochają, tak jak normalna jest wzajemna niechęć, dlatego nie jest łatwo przyjąć zachowanie Jezusa, Jego wolność od reakcji, które pojawiają się pod wpływem emocji. On prosi nas, abyśmy żyli w pełni, abyśmy uwolnili się od pewnej mechaniczności i nauczyli się logiki bezinteresowności, umiejętności decydowania, a nie działania na podstawie przelotnych emocji, chwilowych uczuć. Konkretnie, powinniśmy nauczyć się nie kochać wtedy, gdy to czujemy, ale zwłaszcza wtedy, gdy jest to wymagające i męczące, postępując przeciwnie do odczuwanych emocji, które często zależą od różnych czynników, które powinniśmy rozpoznać. Jezus proponuje, abyśmy rozróżniali między tym, co czujemy, a tym, co postanawiamy; szczególnie upodabniamy się do Niego, gdy pomimo odczuwania negatywnych uczuć, wybieramy dobro i postanawiamy je czynić, kierując się innym standardem sprawiedliwości. Być może tym samym, którego tak często pragnie nasza słabość.

Panie, zostaliśmy powołani do doskonałości, chociaż doświadczamy upadków, porażek, ograniczeń, niedoskonałości. Pomóż nam wznieść nasze człowieczeństwo do pełni miłości.

Głos psychoanalityka

„Nie ma światła bez cieni i nie ma psychicznej pełni bez niedoskonałości. Życie wymaga dla swego spełnienia nie doskonałości, lecz pełni. Bez niedoskonałości nie ma ani postępu, ani wzrostu”. (Carl Gustav Jung)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA