Żył w latach 1842-1915 we Włoszech. Gdy jako dziecko po przyjęciu I komunii świętej poszedł samotnie w góry, aby się pomodlić, miał widzenie niezwykłej Pani, która pokazała mu przyszłe pole jego pracy, mówiąc: „Gdy już będziesz dorosły, zrobisz to wszystko dla biednych”. Te słowa pozostały do końca życia w sercu Alojzego i stały się jego drogowskazem. Wstąpił do seminarium i został kapłanem w czasach bardzo nieprzychylnych dla wiary katolickiej. Prześladowany przez władze, przenoszony był wciąż z miejsca na miejsce. Wszędzie zakładał różnego rodzaju dzieła miłosierdzia dla biednych. W tym czasie poznał św. Jana Bosko i przez pewien czas pomagał mu pracując w Oratorium. Nieustanne wygnania doprowadziły go do Como, gdzie objął prowadzenie szpitaliku. Stworzył w nim miejsce schronienia dla osób niepełnosprawnych i chorych psychicznie. Dzieło okazało się bardzo potrzebne, do tego stopnia, że tym razem zostało zaakceptowane przez władze. W celu utrzymania ciągłości tej pracy Alojzy założył 2 zgromadzenia zakonne: żeńskie Córek Miłości od Opatrzności i męskie Sług Miłości. Obecnie guanellianie są obecni w 20 krajach na 4 kontynentach.