Żył w latach 1879-1965. Urodził się we Włoszech. Gdy miał 3 lata, umarł jego ojciec. Z wczesnego dzieciństwa Vincenzo wspominał sytuację, gdy do jego parafii przybył starszy już ks. Bosko. Zapamiętał dobrą i zmęczoną już twarz tego kapłana i słowa mamy: „Vincenzo, popatrz, popatrz, ks. Bosko!”. W wieku 17 lat złożył śluby w Zgromadzeniu Salezjańskim, a 7 lat później przyjął święcenia. Pracował bardzo długo w kolegium w Valsalice jako nauczyciel oraz kompozytor. Wciąż jednak powtarzał Przełożonemu Generalnemu: „Znajdź dla miejsce na misji najbardziej ubogiej, najbardziej męczącej, najbardziej opuszczonej. W życiu wygodnym nie potrafię się odnaleźć”. Jego pragnienie spełniło się, gdy miał 46 lat.  Wtedy został poproszony o przewodniczenie ekspedycji misyjnej do Japonii. Tam pracował przez 40 lat, oddając całe swoje serce Japończykom, którzy również bardzo go pokochali. Dzieło salezjańskie rozrastało się tak szybko, że już po 3 latach utworzono wizytatorię, na czele której stanął ks. Cimatti. Rozwinął apostolat poprzez muzykę i literaturę, zakładając drukarnię i komponując wiele utworów. Pod jego kierunkiem salezjanie założyli wiele dzieł przeznaczonych przede wszystkim dla chłopców najbiedniejszych i najbardziej opuszczonych. W latach 1935-1946 pełnił funkcję Prefekta Apostolskiego, czyniąc wiele dla najuboższych i służąc Japonii w tych trudnych latach wojny. Zmarł otoczony powszechnym szacunkiem i miłością. Gdy po 12 latach od śmierci ekshumowano jego ciało, okazało się, że nie uległo rozkładowi.