Żył w latach 1837-1910 we Włoszech. Urodził się w ubogiej dzielnicy Turynu. Gdy miał 8 lat, zmarł jego ojciec. Chłopiec dzielił losy swoich rówieśników, uczęszczając do szkoły przy fabryce, po której miał jak najszybciej rozpocząć pracę w niej. Przełomowym momentem było poznanie ks. Bosko. Michał znalazł się w świeżo założonym oratorium świątecznym. Święty od razu zobaczył w jego sercu przyszłość i wypowiedział znamienne słowa: „Z tobą będę wszystko dzielił na pół”. Chłopiec bardzo szybko zrozumiał, że ma powołanie do życia kapłańskiego i już mając 15 lat zaczął się do tego przygotowywać. Od tego momentu święty wychowawca powierzał mu coraz poważniejsze odpowiedzialności – od prowadzenia Oratorium, poprzez ojca duchownego Zgromadzenia, dyrektora małego seminarium, odpowiedzialnego za szkoły salezjańskie i jeszcze wiele innych, aż do roli swojego pierwszego następcy. Ks. Rua bardzo dobrze odczytał duchowość salezjańską i system prewencyjny, i doskonale wcielał ją w życie. Dla salezjanów był przede wszystkim przykładem. Bardzo dokładnie wypełniał śluby, zwłaszcza ślub ubóstwa. Żył i pracował tak, jak nauczył go tego ks. Bosko. Osobiście odwiedzał domy, wprowadzał liczne innowacje w dziełach wychowawczych, jednak wciąż pozostając w wierności założycielowi. Zmarł wyczerpany pracą, pozostawiając Zgromadzenie w stanie rozkwitu.