Żył w latach 1911-1942 w Polsce. Jako młody chłopiec był uczniem salezjańskiej szkoły w Oświęcimiu. Po jej ukończeniu wstąpił do nowicjatu i w roku 1938 otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował w Krakowie, gdzie pełnił obowiązki sekretarza inspektorialnego, posługiwał w parafii, zajmował się ubogimi chłopcami. W 1941 roku wraz z innymi salezjanami został aresztowany. Po miesięcznych torturach w więzieniu w Krakowie został przewieziony do obozu Auschwitz. Jak mówią świadectwa współwięźniów, ks. Józef także w tych tragicznych warunkach czerpał siłę z nabożeństwa do Maryi, z Eucharystii oraz z głębokiej wiary. W tajemnicy sprawował Mszę św., rozgrzeszał współwięźniów, podtrzymywał innych na duchu. Konsekwencją takiej postawy były prześladowania ze strony obozowych kapo, które wzmogły się po tym, jak – pomimo rozkazu – nie podeptał różańca. Pomimo bestialstwa prześladowców ks. Józef nieustannie wybaczał im i modlił się za nich. Zginął 03.07.1942 r. utopiony w fekaliach.