W dniach 20-23 października 2022 w Krakowie, w Centrum Jana Pawła II odbyło się Międzynarodowe Sympozjum Rady Konferencji Episkopatów Europy. Spotkanie to było kolejnym krokiem na drodze duszpasterskiego i duchowego przygotowania do zbliżających się Światowych Dni Młodzieży w Lizbonie. Tematyka podejmowanych zagadnień skupiała się wokół słów z Ewangelii według św. Marka: „Wstań! Chrystus Cię woła!” (Mk 10,49). Obecnych było ok. 160 osób: kardynałów, arcybiskupów, biskupów, księży, sióstr, osób dorosłych i młodych zaangażowanych w życie Kościoła w Europie. Z naszej inspektorii uczestniczyły: s. T. Mikiciuk, s. J. Brzuchnalska, Elisabetta Grimaldi i Zuzanna Zając (maturzystki z Krakowa).

Pierwszego dnia po uroczystym otwarciu sympozjum słowo do zebranych skierowały przedstawicielki młodego pokolenia: Kristina z Litwy oraz Isabelle z Francji. Dziewczyny zwróciły uwagę na potrzebę autentycznych relacji międzypokoleniowych, na wartość obecności – zwykłego, prostego bycia wśród nich, bo, jak stwierdziły: Bóg mieszka w prostocie; podkreśliły znaczenie poważnego traktowania młodzieży i zwróciły uwagę na specyficzną rolę Kościoła jako „miejsca”, w którym można poczuć się kochanym i przyjętym. Zaznaczyły także bardzo wyraźnie potrzebę weryfikacji i przeprowadzania refleksji nad podejmowanymi przez Kościół dziełami ze zwróceniem szczególnej uwagi na poszukiwanie w nich obecności samego Boga – na rozeznawanie.

Po tym wprowadzeniu nastąpiła pierwsza część Sympozjum zatytułowana: „Osobista odpowiedź na wołanie Chrystusa”. W tej części swoim świadectwem podzielili się z nami: bp. Grzegorz Suchodolski, małżeństwo: Anna i Rafał Cyconiowie oraz rodzona siostra śp. Heleny Kmieć. W świadectwach tych po raz kolejny dał się usłyszeć temat zaproszenia Boga do osobistej relacji z Nim oraz do odkrywania Go poprzez pojawiające się w sercu pragnienia.

Na zakończenie dnia przeżyliśmy Eucharystię połączoną z Nieszporami. Eucharystii przewodniczył Arcybiskup Metropolita Wileński Gintaras Grusas.

Drugiego dnia, po Jutrzni celebrowanej w Sanktuarium Jana Pawła II, rozpoczęła się druga część Sympozjum zatytułowana: „Młodzi dziś na kontynencie europejskim”. Ta część rozpoczęła się kolejnymi świadectwami ludzi młodych: Anastazji z Ukrainy, Fabrica z Luksemburga oraz Mariany z Malty. W wypowiedziach młodzieży bardzo wyraźnie wybrzmiała nadzieja, która jest wciąż obecna w sercach ludzi pomimo wielu trudności. Anastazja, dając świadectwo swojego wolontariatu podczas wojny w Ukrainie, podzieliła się głębokim przekonaniem, że otwarte serce to Boży Dar, ponieważ w tak ekstremalnych warunkach wszystkie wynikające z otwartości postawy są tylko i wyłącznie po ludzku niemożliwe do podjęcia. Mariana natomiast zwróciła uwagę na fakt, iż właściwie zawsze chcemy w życiu więcej miłości. Nigdy na tej ziemi nie będzie tak, że już osiągniemy jej pełnię.

Po świadectwach nastąpiła praca w grupach (językowych). Praca polegała na wspólnym poszukiwaniu odpowiedzi na pytania wynikające z wybranych punktów Christus vivit: 65, 73, 74, 83, 84, 86, 91. Była to niejako analiza sytuacji w Europie na podstawie podanych fragmentów. Zagadnienia, w kręgu których się poruszaliśmy, to: nieodpowiednie zachowanie Kościoła, problemy społeczne ludzi młodych, środowisko cyfrowe oraz młodzi ludzie żyjący daleko od Kościoła. Wyniki pracy w grupach prezentowaliśmy podczas wspólnego zebrania.

Blok popołudniowy nosił tytuł: Doświadczenie młodych, którzy powstali. Mogliśmy wysłuchać kolejnych świadectw młodych ludzi:

• Małgorzaty Krupnik z Polski, która podzieliła się z nami swoim przeżywaniem powołania misyjnego,
• Krystiny Niavera, Białorusinki mieszkającej w Polsce, która opowiedziała o swoim doświadczeniu przyjmowania uchodźców z Ukrainy, 
• s. Jacki Martiny OP, siostry z zakonu kontemplacyjnego, która opowiedziała o swojej odpowiedzi na zaproszenie Pana,
• oraz młodych:  Maynary z Brazylii i Jessici ze Szwecji, które podzieliły się swoim doświadczeniem wspólnot: „Shalom” oraz „online Tweeting with GOD”.

Wieczorem miało miejsce modlitewne czuwanie o pokój.

Sobota rozpoczęła się wspólną Jutrznią. Przedpołudnie było czasem dzielenia się dobrymi praktykami, podejmowanymi w poszczególnych krajach. O swoim zaangażowaniu opowiedzieli przedstawiciele Austrii, Francji, Niemiec, Luksemburga i Polski. Właśnie w tym momencie mogłyśmy w kilkunastu minutach podzielić się naszym doświadczeniem Wolontariatu VIDES. Po kilku słowach ogólnej charakterystyki i nakreśleniu istoty tożsamości wolontariatu i wolontariuszy przez s. Justynę swoje świadectwo zaangażowania w VIDES dała Elisabetta, będąca kiedyś w grupie lokalnej w Krakowie, a od tego roku już oficjalny członek Stowarzyszenia i współprowadząca wraz z s. Teresą Mikiciuk najmłodszą grupę wolontariuszy w Krakowie (w SP Laura). Po tej części prezentacje były kontynuowane przy rozstawionych wcześniej stoiskach/targach dobrych praktyk.

W drugiej części dnia miało miejsce świętowanie i modlitwa z młodzieżą: o 15.00 Koronka w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, a o 16.30 uroczysta Msza Święta odpustowa w Sanktuarium Jana Pawła II. Wieczorem miała miejsce modlitwa przed Najświętszym Sakramentem.

Niedziela – dzień zakończenia – rozpoczęła się Mszą Świętą z Jutrznią. O godzinie 9.30 miał miejsce tzw. Dialog w przestrzeni, czyli debata w 4 grupach (do wyboru) podzielonych według obszarów: młodzi, katecheza, szkoła/uniwersytet oraz powołania. Każda z grup miała za zadanie odpowiedzieć na kilka pytań, a wśród nich: jak powiedzieć młodym ludziom: „Wstań!”?, jak możemy współpracować z innymi grupami, uznając, że towarzyszymy młodym ludziom tylko przez część ich drogi?, Po pracy odbyło się posiedzenie plenarne – przedstawienie refleksji z grup, możliwość zabrania głosu z sali oraz oficjalne podsumowanie Sympozjum, podczas którego arcybiskup Marek Jędraszewski ukazał analogię krzyku dzisiejszej młodzieży do pełnego wiary krzyku  Bartymeusza z Ewangelii według św. Marka. Jak reagujemy na ten krzyk? Jak reaguje Jezus?

W podsumowaniu wielką wagę przypisano momentom wspólnej modlitwy wspólnoty oraz trwaniu w ciszy podczas momentów Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Po tych czterech dniach przepełnionych słuchaniem i refleksją nasuwają mi się trzy pierwsze wnioski:

1. Nasze refleksja podejmowana w naszych wspólnotach, Inspektorii i Zgromadzeniu jest ważną częścią całego Kościoła obecnego w Europie, jest z nią spójna, jest naznaczona tymi samymi wręcz pytaniami i troską o poszukiwanie odpowiedzi.

2. Drugi wniosek to ten, że niekoniecznie zawsze znajdziemy ludzkie odpowiedzi na stawiane przez nas i przez młodych pytania. Potrzeba nam Bożych Rozwiązań i cierpliwości w życiu pytaniami.

3. Po trzecie mam wrażenie, że przyszedł czas, by „rozbroić się” z wszelkiego rodzaju programów, gotowych schematów, konspektów, ramek, gotowych kluczy, po które wystarczy sięgnąć, by otworzyć serce młodego człowieka… potrzeba PROSTOTY i GŁĘBI… potrzeba powrotu do GOTOWOŚCI BOGA, do prostego i głębokiego bycia, do KERYGMATU = OBECNOŚCI, KTÓRA RODZI ŻYCIE. Ale być może właśnie to, co proste jest najtrudniejsze?

s. Justyna Brzuchnalska FMA

Sympozjum było bardzo miłym doświadczeniem, które dało mi dużo do myślenia. Głównym tematem była dzisiejsza młodzież i jej związek z Kościołem. Przez te 4 dni dużo rozmawiałam, słuchałam i myślałam. Zawsze była we mnie chwila głębokiej refleksji nad tym, co inni mówili i pytali. Cieszę się, że mogłam opowiedzieć coś o sobie i swoim doświadczeniu w wolontariacie. Chciałam, aby inni usłyszeli, co czuję i co mam do powiedzenia na temat młodzieży i odniosłam sukces. Chciałam mieć wpływ na innych i wierzę, że to mi się udało. Rozpoczęłam to spotkanie z wieloma pytaniami i wątpliwościami, a ostatecznie otrzymałem odpowiedzi. Teraz zmagam się z innymi pytaniami i z wielkim pragnieniem pomocy „zagubionej owieczce” w odnalezieniu wiary. Bardzo się cieszę, że uczestniczyłam w tym spotkaniu z innymi młodymi ludźmi. Mam nadzieję, że znów będę miała podobną okazję w przyszłości ponieważ dużo się uczyłam i teraz wiem jak działać żeby pomóc.

Elisabetta Grimaldi

Bogatą fotorelację zawiera Flickr Archidiecezji Krakowskiej.