Żył w latach 1811-1860 we Włoszech. Pochodził z Castelnuovo. Po ukończeniu szkoły wstąpił do seminarium turyńskiego i pozostał w tym mieście już do końca życia. Po święceniach związał się z Konwiktem Kościelnym św. Franciszka z Asyżu – miejscem, w którym młodzi księża pogłębiali swoją formację. Był tam najpierw kierownikiem duchowym, a potem rektorem. Bożym paradoksem jego życia był fakt, iż nie opuszczając Turynu miał ogromny wpływ na księży całej diecezji. W czasach rewolucji i wrogości wobec chrześcijaństwa odnawiał życie duchowe swoich braci poprzez to, jaki był i w jaki sposób żył. Jego głównym narzędziem oddziaływania było kierownictwo duchowe. Ważne miejsce w jego sercu zajmowali także ubodzy. Odwiedzał najbiedniejsze dzielnice Turynu, chodził do więzień, gdzie spowiadał i towarzyszył skazanym na śmierć. Ks. Cafasso wywarł znaczący wpływ na ks. Bosko, który we „Wspomnieniach Oratorium” napisał o nim: „(…) jeśli uczyniłem w życiu coś dobrego, to zawdzięczam to jemu”.