Z dokumentów dotyczących naszej duchowości i ostatnich badań wiemy, że Maria Dominika Mazzarello zawsze dostrzegała potrzebę komunikowania. Wykorzystywała sposoby swoich czasów (listy, teatr, muzykę, zabawę, taniec), aby nawiązać kontakty z siostrami, dziewczętami, z innymi ludźmi. W wieku 35 lat nauczyła się pisać, aby komunikować się z siostrami, które wyjechały na misje. Jej krótkie życie (zmarła w wieku 44 lat, w 9 roku profesji zakonnej) nie pozwoliło jej na osobiste korzystanie z szeroko rozpowszechnionych wówczas środków komunikacji: prasy, książek, artykułów z czasopism, jak to było w przypadku księdza Bosko. Jednak jej listy były kanałem komunikacji. Interesująca jest analiza jej stylu komunikowania, wychodząca od uważnej lektury jej pism. Z pewnością umiała się komunikować z ludźmi, wykazując się mądrością, dbałością o osobę, umiejętnością słuchania, umiejętnością zatroszczenia się o każdą siostrę i wychowankę. Przede wszystkim potrafiła wyrażać w każdej relacji styl amorevolezza, który uczynił ją autentyczną salezjańską wychowawczynią i komunikatorką.

Styl edukomunikacyjny matki Mazzarello

Domenico Agasso, pisząc biografię Marii Mazzarello, zauważa, że ​​spotkała kobiety swojego czasu, „wieśniaczki ze wzgórz”, „odrywając je od małych horyzontów – wioski, gospodarstwa, wzgórza – uczyniła je zdolnymi do przekraczania granic. Dano jej tylko kilka lat, by była ich przewodniczką, ale zdążyła zobaczyć, jak się rozeszły po Włoszech, ja je przyjmowano we Francji i wreszcie skierowano do bardzo odległej wówczas Ameryki Łacińskiej. I wszędzie jako protagonistki”[1].

Matka Mazzarello posiada i realizuje typowo kobiecą sztukę pojmowania sercem tego, co istotne i centralne w życiu, relacjach, potrzebach. W swojej mądrości zachęca wychowawczynie, aby nie miały małego serca, ale „serce wielkoduszne i wielkie”. We wspól-nocie matka Mazzarello inspiruje wzajemność, budzi otwartość, zaufanie, zażyłość, szacunek dla rytmu osoby, dla czasu, w którym będzie mogła przyjąć proponowane wartości. Wie, jak stworzyć klimat pozytywnych relacji wychowawczych, który pozwoli siostrom i dziewczętom wzrastać w komunikacyjnym wymiarze ich relacji z Bogiem i innymi ludźmi.

W środowisku edukomunikacyjnym (serce oratoryjne) wychowawczynie, pełniąc właściwe sobie role, nawiązują między sobą i z dziewczętami relacje proste, rodzinne i pogodne.

Matka Mazzarello i pierwsze FMA poszukują konkretnych działań i strategii komunikacyjnych: „słówko na dobranoc”, comiesięczna rozmowa osobista, osobiste spotkania, konferencje, rekreacja, siostrzane spotkania, spacery.

Ekosystemy komunikacyjne na Valdocco i w Mornese były pełne propozycji dla człowieka, uważne na rzeczywistość i osobę, nastawione na formację. Komunikacja nie została pomyślana jako wymiar, ale jako podstawowy warunek misji salezjańskiej. Środowisko pełne wartości duchowych sprzyjało prawdziwie ludzkiej komunikacji. Cała osoba Księdza Bosko i Marii Mazzarello była komunikacją. Transcendentna komunikacja o cechach ludzkich. Czysta chęć spotkania. „To prawda, że ​​odległość, która nas teraz dzieli, jest bardzo duża, ale pocieszmy się, to życie jest bardzo krótkie; wkrótce nadejdzie dzień, kiedy zobaczymy się w wieczności. Nawet jeśli mamy ogromny ocean, który nas dzieli, możemy się widzieć i być razem w każdym momencie w Najświętszym Sercu Jezusa możemy zawsze modlić się jedne za drugie, a tym samym nasze serca zawsze będą zjednoczone” (List 21, 1). Komunikacja pełna serdeczności, na którą składają się bliskość, braterskie i przyjacielskie gesty.

Mornese i Valdocco – ekosystemy edukomunikacyjne – pobudzają dziś do spojrzenia na wspólnotę wychowawczą jako na przestrzeń duchowości, kultury, solidarności i komunii.

Współczesny kontekst wraz z wyzwaniami formacyjnymi, rodzącymi się kulturami, światem młodzieży, nowymi granicami edukacyjnymi, stanowi wyzwanie dla Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki, aby żyć w ekosystemie komunikacji cyfrowej ze świadomością i proroczą siłą, aby uwidocznić misję Zgromadzenia w Kościele i na świecie.

Kultura cyfrowa stawia nowe wyzwania przed naszą umiejętnością mówienia i słuchania symbolicznego języka, który mówi o transcendencji. Dziś jesteśmy wezwane do odkrycia, także w kulturze cyfrowej, ważnych dla ludzi symboli i metafor, które mogą pomóc w mówieniu o Królestwie Bożym współczesnemu człowiekowi”[2].

/ Na podstawie La Comunicazione Carismatica Salesiana autorstwa s. Gabrielli Imperatore FMA, Ambito Comunicazione Istituto FMA Casa Generalizia – Roma /

[1] Por. AGASSO Domenico, Maria Mazzarello. Il comandamento della gioia = Religione, Torino, SEI 1993, VIII.

[2] Por. Discorso di Papa Benedetto XVI alla Plenaria del Pontificio Consiglio delle Comunicazioni Sociali del 28 febbraio 2011.