Nazywam się Barbara. Pochodzę z Istebnej – z małej wioski, która jest położona w południowej części Polski. W obozie uczestniczyłam, ponieważ chciałam pomóc w realizacji półkolonii organizowanych dla dzieci z Ukrainy. W obozie byłam animatorem w grupie zielonej. W pierwszym dniu obozu odbyliśmy bardzo ciekawe szkolenie, którego przedmiotem było wsparcie dzieci posiadających traumatyczne doświadczenia. Podczas obozu nauczyłam się wyrozumiałości w stosunku do dzieci, które borykają się z trudnymi emocjami jakie przyniosły im złe doświadczenia związane z wojną na Ukrainie. Z racji, iż po raz pierwszy uczestniczyłam w tego typu obozie, uczyłam się pracy z dziećmi, poświęcania im swojej uwagi. Nauczyłam się również współpracy z innymi animatorami, która była kluczowa aby dzieci czuły się na obozie bezpiecznie i aby były szczęśliwe i zadowolone. Każdy dawał z siebie wszystko, by dzieci każdego dnia kończyły zajęcia z uśmiechem na twarzy, bogatsze o dobre wartości, jakimi powinien kierować się każdy Europejczyk, aby wspólnota, w jakiej żyjemy, dawała poczucie bezpieczeństwa. Obóz był dla mnie inspiracją do uczestnictwa w kolejnych tego typu przedsięwzięciach oraz do mobilizowania innych aby chcieli wspierać takie inicjatywy. Myślę, że młodzi Europejczycy posiadają w sobie wiele pasji, empatii oraz zapału, które w połączeniu z odpowiednimi środkami wpłyną bardzo pozytywnie na integrację społeczną uchodźców, którzy bardzo potrzebują czuć akceptację w każdym zakątku Europy.

Mam na imię Małgorzata. Mam 19 lat, pochodzę z Polski. Nigdy wcześniej nie brałam udziału w podobnym projekcie; zdecydowałam się na to, chcąc spróbować czegoś nowego i wyjść ze swojej strefy komfortu. Podczas półkolonii byłam animatorką grupy najmłodszych dzieci, grupy pomarańczowej. Było to dla mnie naprawdę cenne doświadczenie, które z pewnością zapisze się na długo w mojej pamięci. Jestem przekonana, że obóz pozwolił mi bardziej otworzyć się na innych ludzi i lepiej zrozumieć sposób myślenia maluchów. Wykształciła się we mnie większa uważność na potrzeby drugiej osoby, a warsztaty psychologiczne umożliwiły mi rozpoznanie, jakie są przyczyny niektórych dziecięcych zachowań, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się pozbawione sensu. Poznałam mnóstwo interesujących ludzi, z których doświadczenia mogłam czerpać, ale przede wszystkim dobrze spędzić razem czas. Z racji obecności na półkoloniach wolontariuszy z Włoch, Clarissy i Alessio, obóz był też dobrą okazją do tego, by podszlifować swój język angielski oraz dowiedzieć się więcej o włoskiej kulturze. Projekt ten zainspirował mnie do większego zaangażowania się w pomoc innym i uświadomił, że aby zrobić coś dobrego, nie potrzeba wiele – wystarczy odrobina wolnego czasu i chęci do działania. W młodych Europejczykach drzemie ogromna siła i moc sprawcza. Swoją gotowością do działania i otwartością mogą przyczynić się do tego, by uchodźcy nie czuli się tak obco w krajach, do których z różnych powodów przybywają. Empatia i zrozumienie dla trudności sytuacji migrantów istotnie przyczyniają się do integracji społecznej uchodźców oraz budowy społeczeństwa europejskiego opartego na wartościach takich jak pokój, życzliwość, zaufanie. Zachęcam wszystkich, by w miarę możliwości angażowali się w podobne projekty. Szczera radość na twarzach dzieci była dla mnie najlepszą nagrodą za cały trud włożony w przygotowanie tych półkolonii.

Mam na imię Wiktoria i od 28.07 do 06.08 brałam udział w międzynarodowym projekcie „Youth exchange camp in support of Ukrainian refugees” organizowanych przez VIDES. Były to moje drugie kolonie w Łomiankach; w 2022 r. spędziłam trzy tygodnie, pomagając w schronisku dla uchodźców oraz prowadząc kolonie. O koloniach dowiedziałam się od mojej Pani Profesor z KULu, która poleciła mnie siostrom. Podczas obozu byłam animatorką w najstarszej grupie (do 14 lat).

W ramach projektu został zorganizowany obóz formacyjno-warsztatowy dla wolontariuszy oraz półkolonie dla dzieci. Teoretyczna część obozu była bardzo ciekawa, ze względu na analizowane sytuacje, które mogłyby się wydarzyć w przyszłości. Natomiast praktyczna część (kolonie) była fascynująca, dzieci niesamowite, a atmosfera wyjątkowa. Jestem szczęśliwa, że mogłam podarować moją energię dzieciom i poznać tylu nowych wolontariuszy. Wdzięczność dzieci po pięciu spędzonych dniach razem jest nie do opisania, otrzymałam ręcznie wykonane prezenty, laurki, wiele przytulasów i podziękowań. Zyskałam dużą wiedzę na temat dzieci, udoskonaliłam swój angielski podczas rozmów z wolontariuszami z Włoch, przełamałam monotonię codziennego życia, nabrałam odwagi i nauczyłam jak reagować w stresowych sytuacjach.

Teraz zwrócę się do przyszłych wolontariuszy: jeżeli lubisz dzieci i nowe wyzwania, nie wahaj się i spróbuj, a gwarantuję Ci, że nie pożałujesz. Oprócz tego, że dołożysz cegiełkę do szczęścia dzieci, to możliwe, że odnajdziesz siebie, dowiesz się, w czym jesteś dobry, a w rezultacie zaczniesz budować swoją przyszłość. A oprócz tego – czy jest coś lepszego niż bezinteresowne zaangażowanie się?