Po raz kolejny Mistrz wybiera winnicę jako centralny obraz przypowieści. Przedstawia ją jako miejsce ukochane, otoczone opieką i niecierpliwie wyczekujące jego owoców. Obraz ten był dobrze znany Jezusowi i Jego słuchaczom, dlatego gdy tylko Jezus zaczyna przypowieść, że „pan zasadził winnicę”, obecni od razu rozumieją, co to jest: jest to opowieść o Bogu i Izraelu, Jego winnicy. Dalsza część opowieści ujawnia, że właściciel winnicy, który ją zasadził, powierza ją rolnikom, aby pracowali pod jego nieobecność: do czasu żniw. Ale nadchodzi godzina zbioru owoców, dokładny dzień, w którym winogrona są dojrzałe, na początku jesieni, a wtedy pan wysyła kilku swoich sług, aby zebrali plony, z których można wyprodukować wino. Ale zachowanie robotników jest gwałtowne i niegodziwe: zabijają nie tylko innych pracowników wysłanych przez właściciela, ale samego syna, spadkobiercę.

Jezus opowiada tę przypowieść w przededniu swojej męki, opowiada ją właśnie tym, którzy będą ją wcielać w życie przeciwko Niemu, aż do wyrzucenia Go z miasta i ukrzyżowania. Jego postawa jest jednak postawą nieskończonej cierpliwości. Charakteryzuje się spojrzeniem pełnym nadziei, które potrafi dostrzec w odrzuconym kamieniu, kamień,  który stanie się głowicą węgła. Odrzucenie i eliminacja, także gdy chodzi o nasze życie, nie są definitywne. Jest Ojciec, który nas szuka i jest gotowy nas przyjąć, cenić nas za to niewiele, co możemy ofiarować w budowaniu Królestwa.

Daj swojemu ludowi, Panie, zbawienie duszy i ciała, abyśmy trwając  w dobrych uczynkach,
zawsze byli chronieni Twoją opieką. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen

Głos teologa

Zawsze istniała winnica, której Ojciec nigdy nie przestał uprawiać. Już w zjednoczeniu Adama i Ewy została zapowiedziana miłość Chrystusa do swego Kościoła: to, mówi apostoł, jest wielką tajemnicą.   (H. de Lubac )

Komentarz s. Graziella Curti FMA

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA

Dom modlitwy San Biagio  www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org