1 W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. 2 Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? 3 Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. 4 Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? 5 Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».6 I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. 7 Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?” 8 Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; 9 może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć».
fot. Krzysztof Trojanowski
Złe wieści otaczają nas. Ze wszystkich środków masowego przekazu płyną informacje, które mówią o ludzkich nieszczęściach. Także Apostołowie przynoszą Jezusowi tragiczne wiadomości. Jezus wykorzystuje to i zwraca uwagę na czas, który im pozostał: „jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie” (w. 3).
Przypowieść o drzewie figowym jest pełna nadziei. Akcja rozgrywa się w winnicy, w której ogrodnik sadzi drzewo. Niestety, mimo iż przegląda jego gałęzie przez trzy lata, nie przynosi ono żadnych owoców (w. 7a). Decyzja ogrodnika: „Wytnij je! Po co jeszcze ziemię wyjaławia? (w. 7b) Po ludzku jest to oczywiste. Rośliny nie wydające owoców usuwa się. I nagle pojawia się ktoś – on mu odpowiedział: „Panie pozostaw je jeszcze na rok” (w. 8a). Miłosierny Ogrodnik podejmuje działania, które mogą pomóc w zaowocowaniu: ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc (w. 8b).
Bóg daje nam czas. Obdarza swoją miłością. Pozwala, byśmy podjęli własną decyzję o nawróceniu. Czy jeszcze zdążę?
Ps 103,1-4
Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego!
Błogosław, duszo moja, Pana,
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!
On odpuszcza wszystkie twoje winy,
On leczy wszystkie twoje choroby,
On życie twoje ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
s. Teresa Szarata FMA