Jesteśmy wezwani do osądzania siebie i innych tak, jak to czyni Bóg z nami: z życzliwością i autentycznością. Uczeń, zanim osądzi innych, patrzy na własne ograniczenia, rozpoznaje belkę, która uniemożliwia mu dobre widzenie… Ale jednocześnie umie odróżnić dobro otaczających go ludzi. Jesteśmy wezwani do bycia autentycznymi i szczerymi, gościnnymi i dostępnymi, prostymi, ale także roztropnymi i czujnymi, aby pozostać realistami: są ludzie, z którymi nie sposób skutecznie rozmawiać o Bogu. Inni ograniczają się jedynie do polemiki i prowokacji. Inni chowają się za wiarą, aby nie widzieć własnej kruchości i drogi wzrostu, z którą powinni się zmierzyć. Z pewnością nie jest łatwo żonglować między roztropnością a dyspozycyjnością, ale jest to możliwe i konieczne, jeśli spojrzymy na wąskie drzwi, które pozwalają nam wzrastać w duchu ewangelicznym, nie stając się nieznaczącymi lub niepotrzebnie naiwnymi.

Panie, uczyń nas świadomymi, że istnieją marginesy w odpowiedzi na łaskę, które zależą od nas samych, i że możemy zamknąć się w naszych własnych, fałszywych pewnikach, w naszej własnej dumie, nawet jeśli Twoja miłość ukazuje nam możliwe nowe horyzonty, coś „poza”, w które możemy wejść,  torując sobie drogę.

Głos socjologa

„Wolność nie polega na wyborze między czernią a bielą, ale na unikaniu tego przedawnionego wyboru.”

(Teodor Adorno)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA

Dom modlitwy San Biagio  http://www.sanbiagio.org/mailto:info@sanbiagio.org